Mijn handen ruiken naar mustela-poepkescrème, mijn haar staat alle kanten op (waarom heb ik het ook alweer zo kort geknipt?!) en mijn kleren hangen vol plakkerige stukjes rijstwafel, banaan en puree.
It was one of those days... En natuurlijk weer nét als de buurvrouw de suiker komt brengen die ze twee weken geleden kwam lenen, toen het toevallig óók net een zware dag was.
Sorry voor de rommel, we zijn best wel nette mensen, I promise!
Foto van de dag via instagram
Als je onze instagram wil volgen: zoeken op evelieens
Waarschuwing: vooral babyfoto's ;-)
En dan stel ik mij soms de vraag: "
waarom doe ik dit allemaal?". Hele dagen worstelen met een hangerige baby, proberen om de dagen met véél te korte dutjes (en dus een oververmoeide baby) te overleven, elk uur borstvoeding geven omdat ze in een sprongetje zit... Als iemand anders mij die vraag zou stellen zou ik hem of haar waarschijnlijk neerbliksemen ;-) Maar van mezelf kan ik wel wat hebben, haha!
En het antwoord is dit:
Ik blijf thuis omdat ik dit al heel mijn leven wilde doen. Allez, op die periode na dat ik dolfijnentemster of professioneel dwarsfluitspeelster wilde worden,
obviously! En alle mama's, of ze nu thuis blijven, thuis werken of uit werken gaan, zullen het herkennen: mama zijn is hard werk! Er zijn geweldige dagen dat ik Ella zou kunnen opeten en doodknuffelen en dat ik van elk moment geniet (
dat zijn dan meestal de dagen met lange dutjes hah!), maar de harde dagen zijn er ook. De dagen waarop mijn droom van hoe het zou zijn niet echt op de werkelijkheid lijkt.
We moeten soms eens met onszelf kunnen lachen!
Thuisblijven betekent namelijk niet alleen gezellig knuffelen maar ook gewoon veel rommel maken - en dus ook veel rommel opruimen. Want als er overdag niemand thuis is, kan er ook niemand het huis overhoop halen en heb je dus ook echt véél minder huishoudelijk werk ;-) In plaats van hele dagen knuffelen ben ik dus vaak
hele dagen aan't opruimen en afwassen en Ella verluieren of voeden of opkuisen.
Thuisblijven betekent dus ook niet dat ik tijd heb om al mijn leuke projectjes te doen zoals haken en knutselen. Hoe hard ik er ook de tijd voor probeer te maken, meestal gebeurt het pas als Ella 's avonds in bed ligt. Ella slaapt overdag namelijk niet altijd wanneer ík dat zou willen. En ook precies niet zoveel als ík zou willen ;-)
By the way, dat is dus echt één van de ergste dingen aan dat hele mama-zijn: je hoopt om iets gedaan te krijgen als de baby slaapt, je legt de baby in bed, het is stil en je wil nét beginnen aan je übercoole projectje en ineens "wèèèè". Of nog erger... gegiechel!
Can I get an amen?!
Thank God for Daddy's! De allerbeste plek voor een dutje!
Maar naast de zware momenten zijn er ook de geweldige dingen en dat maakt het het allemaal waard! Een greep uit mijn dagelijkse genietmomentjes:
*
Ella's crazy dansmoves van zodra ik muziek opzet of een liedje voor haar zing! Muzikale baby gespot!
*
Haar fiere gezichtje bij het zetten van haar eerste stapjes (jawel, we hebben een snelle madam aan onze handen!) en de
bravooo die ze zichzelf geeft elke keer dat ze rechtstaat zonder steun. En oh wee als ik niet mee
bravooo doe ;-)
* Hoe ze overduidelijk moe wordt en dan
op mijn schoot komt kruipen en haar hoofdje tegen mijn schouder legt.
* Haar ondeugende blik als ze
wacht met iets ondeugends te doen totdat ik het zéker zal zien. Zoals daar zijn: de stereoknopkes bedienen, papa's schaakstukken van het schaakbord halen, naar de badkamer kruipen of de badkamerdeur proberen openen... Het is alleen grappig als mama het ziet ;-)
*
Hoe ze steeds mijn hand wil vasthouden als ze aan het spelen is. Alsof ze er zeker van wil zijn dat ik niet stiekem iets leuks ga doen zonder haar zoals,
let's say, de was ophangen!
* En mijn favoriete momentje van de dag:
wachten op de papa! Toen het nog warm was zaten we samen buiten op het stoepke in de zon, maar nu wachten we aan het raampje van de deur. Van zodra hij de oprit opfietst begint haar hele gezichtje te stralen zoals kleine meisjes alleen naar hun pappie kunnen stralen :-) Heerlijk!
Al bij al is het volgens mij zoals met alles in deze wereld:
everything worth having takes hard work!
En zolang de positieve momenten en mijn motivatie blijven opwegen tegen die negatieve kantjes, blijf ik echt genieten van mijn leven als thuisblijfmama.
Hoe is dat voor andere thuisblijfmama's? En mama's die gaan werken: herkennen jullie hier iets van?
.jpg)
